Pragnienie Piękna

Malarstwo Małgorzaty Seweryn, to wyjątkowy zapis wyobrażeniowy, a jednocześnie interesująca podróż po świecie bajki. Podróż o tyle zaskakująca i ciekawa, że związana z zapisem wrażeń artystki dotyczącym odbioru rzeczywistości. Utrwalone na papierach i płótnie marzenia senne, to również cała gama zastosowanych technik. Nie jest, to jednak najważniejszy aspekt wartościujący ekspozycję. Niewątpliwym jej atutem jest wielopłaszczyznowość spojrzenia artystki na otaczający świat oraz subtelność barwna zauważalna zarówno w grafikach, jak i w miniaturowych dziełach malarskich. Bijące ciepło i emanacja czegoś "nieokreślonego", tak bardzo odczuwalne w kontakcie z pracami twórczyni, to jej zindywidualizowana i niewysłowiona opowieść o samej sobie. Obrazy jak lustrzane odbicia duszy "mówią" o tym, jaka naprawdę jest MAŁGORZATA SEWERYN - KOBIETA DZIECKO, DZIECKO KOBIETA.

Wielowątkowość tematyczna jej prac, jest wynikiem przeżyć wewnętrznych artystki oraz efektem wnikliwej obserwacji otoczenia, jak również specyficzną formą poszukiwania odpowiedzi na pytanie o istotę egzystencji. Jej postrzeganie świata oczami dojrzałej kobiety, a zarazem dziecka zniewala, wprowadzając widza w sferę intymnych uniesień i subiektywnych odczuć. Wyraźnie widoczna fascynacja, wynikająca z połączenia pierwiastka męskiego z pierwiastkiem żeńskim, została zarejestrowana w sugestywnie oddanych kompozycjach malarsko-graficznych w galerii "Eroticum". Zostajemy oczarowani i jednocześnie w specyficzny sposób zmuszeni do odbycia podróży po nieodkrytych jeszcze obszarach wyobraźni artystycznej Małgorzaty Seweryn, która zawieszona "...pomiędzy..." , jak królewna z bajki, podobna do "łabędzia" w swym subtelnym kształcie, wskazuje drogę biegnącą wzdłuż horyzontu, gdzie styka się niebo z ziemią, załamując w miłosnym uniesieniu, zielony księżycowy rogalik.

Stajemy porażeni wobec piękna duszy i ciała na drodze ku nieskończoności.

O charakterze przeobrażeń twórczości, jej języka i kierunków decyduje często silna potrzeba przekroczenia granic. Linia granicy wyznaczana jest w twórczości Małgorzaty Seweryn właśnie teraz. Jest to czas trudnych decyzji artystycznych, czasem mających charakter ewolucyjny, jak w przypadku nowych "Historii w chmurach˝, a także zdecydowanych chirurgicznych posunięć, kiedy to w cyklu akryli "Pomiędzy" oglądamy na pierwszym planie twarz Autorki z całą gamą wibrujących w niej emocji.

Pewnego dnia "Zza zasłony˝ zaczęły wyzierać koty, anioły, chwilami jeszcze zasnute ową zasłoną tak, by widać było zaledwie ich cienie. W nowych akrylach "Pomiędzy" księżyc i słońce siedzą na tronach i patrzą na siebie ludzkimi oczyma. Antropomorfizacja wiedzie już wprost ku wprowadzeniu podpisu ikonicznego i to nie w postaci autografu, a raczej autoportretu. Stanowi on nawet zasadniczy temat wielu obrazów.

W ostatnich latach nastąpił w twórczości artystki znaczny przełom. Wcześniej stopniowo rozszerzał się zakres tematyczny, powoli wzbogacała się paleta barw oraz zbiór wykorzystywanych motywów.

Obecnie właściwie trudno patrzeć na malarstwo Małgorzaty Seweryn przez pryzmat zmian. Wydaje się, że artystka czerpie z całej masy technik i tematów, żonglując nimi ze swobodą równie finezyjną, co przewrotną.

Obraz oczekiwania i nostalgii zastąpiła spójna, choć wielowymiarowa wizja silnego osadzenia w egzystencji barwnej, interesującej i żywotnej. Obrazy aż kipią energią, dojrzałym erotyzmem, co oczywiście zwieńczyła Autorka wizerunkiem pełnej pozytywnych emocji płodności.

W tym kontekście tytuł "Wielka oczekująca", nawiązujący wprost do malarstwa Ingresa (Wielka kąpiąca się), wydaje się być ciekawą i bardzo obiecującą puentą.